"विद्या ददाति विनयम्" इति कथ्यते, परन्तु एतद्वाक्यम् सत्यम् अस्ति वा, इति कदाचित् चिन्ता वर्तते मयि. अलम् पठित्वा अपि कतिचनमानवाः विनयेन विना वसन्ति। तेषाम् पाण्डित्ये किमपि दोषम् नास्ति, परन्तु सुज्ञाः सन् अपि ते अहङ्कारं पालयन्ति एते जनाः। मया अस्मिन् विषये किञ्चित् विचारम् कृत्वा निशीदितम्, विद्यया सह विनयम् अपि पठनीयम्, इति।
किन्तु विनयम् कथम् पठ्यते? पुस्तकात् वा? न तु! ईदृशम् सुलभम् भवितुम् न शक्यते।
पुस्तकात् अथवा श्रवणेन लब्धम् विनयम् उपधा इव भवति। विनयम् अधिगन्तुम् उदाहरणानि आवश्यकतानि भवन्ति. तदपि सत्सङ्गे एव प्राप्यते।
अतः सत्सङ्गम् कल्याणाय दुर्धरम् अस्ति।
किन्तु विनयम् कथम् पठ्यते? पुस्तकात् वा? न तु! ईदृशम् सुलभम् भवितुम् न शक्यते।
पुस्तकात् अथवा श्रवणेन लब्धम् विनयम् उपधा इव भवति। विनयम् अधिगन्तुम् उदाहरणानि आवश्यकतानि भवन्ति. तदपि सत्सङ्गे एव प्राप्यते।
अतः सत्सङ्गम् कल्याणाय दुर्धरम् अस्ति।
No comments:
Post a Comment